In 2019 is steenkool nog steeds een belangrijke vorm van elektriciteit in de Verenigde Staten, goed voor 23,5% van de elektriciteitsproductie. Dit levert de infrastructuur voor gekoppelde biomassa-energieopwekking met steenkool. Biomassa-energieopwekking is goed voor minder dan 1%, en nog eens 0,44% van de elektriciteitsproductie uit afval en stortgas wordt soms meegerekend in biomassa-energieopwekking.

In de afgelopen tien jaar is de Amerikaanse kolencentrale opwekking van elektriciteit aanzienlijk gedaald, van 1,85 biljoen kWh in 2010 tot 0,996 biljoen kWh in 2019. De kolencentrale opwekking is met bijna de helft verminderd en het aandeel in de totale elektriciteitsopwekking is ook gestegen van 44,8% naar 23,5%.

De Verenigde Staten zijn in de jaren negentig begonnen met onderzoeks- en demonstratieprojecten voor biomassagekoppelde elektriciteitsopwekking. De soorten ketels voor gekoppelde verbranding omvatten roosterketels, cycloonketels, tangentiële ketels, tegengestelde ketels, wervelbedketels en andere. Sindsdien heeft ongeveer een tiende van de meer dan 500 kolencentrales biomassagekoppelde elektriciteitsopwekking toegepast, maar de verhouding ligt over het algemeen binnen 10%. De daadwerkelijke werking van biomassagekoppelde verbranding is eveneens niet-continu en vast.

De belangrijkste reden voor biomassagekoppelde elektriciteitsopwekking in de Verenigde Staten is dat er geen uniform en duidelijk stimuleringsbeleid bestaat. Kolencentrales gebruiken met tussenpozen goedkope biomassabrandstoffen zoals houtsnippers, spoorbielzen, zaagschuim, enz., en verbranden vervolgens biomassa. Brandstof is niet rendabel. Met de sterke ontwikkeling van biomassagekoppelde elektriciteitsopwekking in Europa hebben ook verwante leveranciers van de biomassa-industrieketen in de Verenigde Staten hun doelmarkten naar Europa verlegd.